۲۰ بهمن سال‌روز فوت پیکاسوی ایران است.
ژازه طباطبایی با امضای هنری «ژازه تباتباای» نقاش، مجسمه‌ساز، شاعر و نمایشنامه نویسی است که ۱۰ سال از مرگش می‌گذرد. شهرت او بیشتر متعلق به مجسمه‌های فلزی ساخته شده از ماشین آلات صنعتی و قطعات فلزی با فیگورهای خلاقانه است. آثار او تا به حال ۱۰ جایزه بین المللی را از آن خود کرده‌اند و در موزهایی مثل لوور پاریس، متروپولیتن نیویورک، هنرهای معاصر تهران و مجموعه‌های شخصی فرح پهلوی، امیرعباس هویدا و جیمی کارتر نگهداری می‌شوند.
دو فیلم «شرح حال» و «کوچه پاییز» را خسرو سینایی درباره زندگی ژازه ساخته است.
ژازه تباتباای مؤسس اولین نگارخانه ایران است. در آثار او تصاویر شیر، زن و خورشید زیاد دیده می‌شود و به همین دلیل، بر خلاف میلش به مکتب سقاخانه نسبت داده می‌شود.
مکتب سقاخانه در اوایل دهۀ ۴۰ شمسی توسط کریم امامی معرفی شد و در آثار حسین زنده رودی و پرویز تناولی به اوج رسید.
این مکتب که منسجم‌ترین مکتب نقاشی و هنر تجسمی ایران است، نگاهی مدرن در فضای معاصر به اشیا و عناصر بصری زندگی مردم زمان خود، از جمله سقاخانه و زیارتگاه و اماکن مذهبی دارد.
هنرمندان سقاخانه را در واقع می‌شود نوادگان استادان صنعتگر قرن‌های پیشین دانست؛ تذهیب‌کاران، زرکوب‌ها، قلمزن‌ها و خوشنویسانی که هزار و یک شی کاربردی را به کمک نقش و نگارهای ظریف در هم پیچیده و یا کتیبه‌هایی را با خط خوش زیباتر می‌کردند.
منصور قندریز، جعفر روحبخش، شهلا حبیبی، محمدعلی ترقی‌جاه و زهرا رهنورد از دیگر هنرمندان این مکتب هستند.
در ادامه برخی از آثار ژازه تباتباای را می‌توانید مشاهده کنید:
هنوز دیدگاهی ثبت نشده. شما اولین نفری باشید که درباره این مطلب نظر می دهد.